ز پیش من برو که دل آزارم 
ناپایدار و سست و گنه کارم 
در کنج سینه یک دل دیوانه 
در کنج دل هزار هوس دارم 
قلب تو پاک و دامن من ناپاک 
من شاهدم به خلوت بیگانه 
تو از شراب بوسه من مستی 
من سرخوش از شرابم و پیمانه 
چشمان من هزار زبان دارد 
من ساقیم به محفل سرمستان 
تا کی ز درد عشق سخن گویی
گر بوسه خواهی از لب من بستان 
عشق تو همچو پرتو مهتابست 
تابیده بی خبر به لجن زاری 
باران رحمتی است که می بارد 
بر سنگلاخ قلب گنهکاری
من ظلمت و تباهی جاویدم 
تو آفتاب روشن امیدی 
بر جانم ای فروغ سعادتبخش 
دیر است این زمان که تو تابیدی
دیر آمدم و دامنم از کف رفت 
دیر آمدی و غرق گنه گشتم 
از تند باد ذلت و بدنامی 
افسردم و چو شمع تبه گشتم 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: